درود بــــر پادشاهـــــم کـــوروش بــــزرگ
مجموعه تاریخی شوشتر در 26 ژوئن 2009 (5 تیرماه 1388) در شهر سویل اسپانیا با عنوان? نظام آبی تاریخی شوشتر? در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره 1315 به ثبت رسید. مجموعه تاریخی شوشتر در 26 ژوئن 2009 (5 تیرماه 1388) در شهر سویل اسپانیا با عنوان” نظام آبی تاریخی شوشتر” در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره 1315 به ثبت رسید.محوطه آبشارهای شوشتر در جنوب پل بند گرگر و خیابان شریعتی در شهر شوشتر واقع شده است. کریم گلشنی راد، کارشناس تاریخ پایگاه میراث فرهنگی و گردشگری بناهای آبی تاریخی شوشتر درباره این منطقه نوشته است:” طبق نوشته کتاب تذکره شوشتر، در زمان اردشیر بابکان (بنیانگذار سلسله ساسانی در سال 224میلادی) بخاطر اینکه آب را به شرق و جنوب شوشتر رسانده و کشاورزی منطقه را رونق دهند، ساخت رود گرگرشروع و تا سلطنت شاپور،فرزند اردشیر، ادامه یافت. بر روی این نهر، پل بند گرگر ساخته شد، که نه تنها از طغیان آبهای اضافی جلوگیری می کرد، بلکه شهر شوشتر را با شرق آن ( مسجد سلیمان و اهواز) مرتبط می ساخت. بطوری که درگذشته نزدیک این پل بند، دروازه گرگر وجود داشت.” محوطه سیکا از زیباترین بخش های محوطه است که تا چند سال پیش اهالی شهر از آن بعنوان تفریحگاه استفاده می کردند.دهانه های خروجی آب و بخش های دیگر منطقه آبشارها، بازدید کنندگان خارجی و ایرانی را شگفت زده می شوند.نمایندگان یونسکو، بعد از بازدید از این اثر تاریخی، آن را شگفت‌انگیزترین میراث تاریخی بشر نامیدند. چغزنبیل در جنوب غربی ایران و در استان خوزستان بنا شده‌است. این سازه در 35 کیلومتری جنوب شرقی شهر باستانی شوش در طول جغرافیایی 48 دقیقه و 30 ثانیه و پهنای جغرافیایی 32 دقیقه می‌باشد این نیایشگاه توسط اونتاش گال (پیرامون 1250 پ.م.)، پادشاه بزرگ ایلام باستان ، و برای ستایش ایزد اینشوشیناک ، نگهبان شهر شوش ،ساخته شده است مکان جغرافیایی زیگورات (معبد هرمی شکل چند طبقه)چغازنبیل در 45 کیلومتری جنوب شهر شوش در نزدیکی منطقه باستانی هفت تپه می باشد . ( در محور اصلی شوش به اهواز ) بلندی آغازین آن 52 متر و 5 طبقه بوده است. امروزه ارتفاع آن 25 متر و تنها 2 طبقه و نیم از باقی مانده است. «چغازنبیل» که نام باستانی این بنا بشمار می‌آید، واژه‌ای محلی و مرکب از دو واژه چُغا (به معنای تپه در زبان لری) و زنبیل است که اشاره ای است به مکان معبد که سابقا تپه بوده و آن را به زنبیل واژگون تشبیه می‌کردند. این مکان نزد باستانشناسان به دور-اونتَش معروف است که به معنای دژِ اونتش است. اونتاش گال پادشاه ایلام باستان است که دستور ساخت این شهر مذهبی را داده است. بنای چغازنبیل در میانه این شهر واقع شده است و مرتفع‌ترین بخش آن است بلندی آغازین این بنا 52 متر در قالب 5 طبقه بوده است. امروزه ارتفاع آن 25 متر و تنها دو طبقه و نیم از آن باقی مانده است. مسیر دستیابی به چغازنبیل از طریق جاده اهواز به شوش است اما مکان آن دقیقاً بین شوشتر و شوش وجنوب شهر دزفول در کناره رود دز قرار دارد و این خود حکایت از این دارد که در زمان ایجاد زیگورات شهرهای دزفول (روناش) و شوش و شوشتر هر سه وجود داشته اند. این نیایشگاه توسط اونتاش ناپیریش (حدود 1250 پ.م.)، پادشاه بزرگ ایلام باستان ، و برای ستایش ایزد اینشوشیناک ، الهه نگهبان شهر شوش ، ساخته شده است. و در حمله سپاه خونریز آشور بانیپال به همراه تمدن ایلامی ویران گردید. قرنهای متمادی این بنا در زیر خاک به شکل زنبیلی واژگون مدفون بود تا اینکه به دست رومن گیرشمن فرانسوی در زمان پهلوی دوم از آن خاکبرداری گردید. گرچه خاکبرداری از این بنای محدب متقارن واقع شده در دل دشت صاف موجب تکمیل دانش دنیا نسبت به پیشینه باستانی ایرانیان گردید اما پس از گذشت حدود 50 سال از این کشف، دست عوامل فرساینده طبیعی و بی دفاع گذاشتن این بنا در برابر آنها آسیبهای فراوانی را به این بنای خشتی - گلی وارد کرده و خصوصا باقیمانده طبقات بالایی را نیز دچار فرسایش شدید کرده است چغازنبیل جزوه معدود بناهای ایرانی است که در فهرست آثار میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. ضمناً در بعضی از کتب تاریخی نام قدیمی شوش ، چغازنبیل نامیده شده است کوروش، ملقب به کوروش بزرگ یا کوروش کبیر (به پارسی باستان: ایرانیان کوروش را پدر و یونانیان او را سرور و قانونگذار می‌نامیدند و در وی به چشم یک فرمانروای آرمانی می‌نگریستند. یهودیان این پادشاه را، به منزله مسیح پروردگار بشمار می‌آوردند[10]، ضمن آنکه بابلیان او را مورد تأیید مردوک می‌دانستند کمبوجیه پیشاپیش فرا رسیدن زاد روز کوروش بزرگ ( هفتم آبان ) را به پارسیان ایران زمین تبریک می گویم .
) همچنین معروف به کوروش دوم، نخستین پادشاه و بنیانگذار شاهنشاهی هخامنشی بود. کوروش به مدت سی سال، از سال559 تا529 پیش از میلاد، بر ایران سلطنت کرد.
درباره? کوروش تمام مورخین متفقند که شاهی بود با عزم و عاقل و رئوف که در موارد مشکل به عقل بیش از قوه متوسل می‌شد و برخلاف پادشاهان آشور و بابل، با مردم مغلوب رئوف و مهربان بود. جنگ و بوی خون او را برخلاف فاتحان دیگر مغرور نکرد و رفتار او با پادشاهان مغلوب لیدیه و بابل سیاست تسامح او را بخوبی نشان می‌دهد.با پادشاهان مغلوب به اندازه‌ای مهربانی می‌کرد که آنها دوست کوروش شده و در مواقع مشکل به او یاری می‌نمودند. با مذهب و معتقدات مردم کاری نداشت بلکه برای جذب قلوب ملل آداب مذهبی آنها را محترم می‌داشت. شهرها و ممالکی که در تحت تسلط او در می‌آمدند، هیچگاه معرض قتل و غارت واقع نمی‌شد. آنچه درباب وی برای مورخ جای تردید ندارد، قطعاً این است که لیاقت نظامی و سیاسی فوق‌العاده در وجود او، با چنان انسانیت و مروتی در آمیخته بود که در تاریخ پادشاهان شرقی پدیده‌ای به‌کلی تازه به شمار می‌آمد.کوروش از ذکر عناوین و القاب احتراز داشت، در کتیبه‌هایی که از او مانده، این عبارت ساده خوانده می‌شود، من کوروش شاه هخامنشی هستم. حال آنکه شاهان دیگر خود را خدا می‌خواندند.
دوران
559–529 پیش از میلاد (30 سال)
تاجگذاری
انشان، پارس
زادروز
600 یا 576 پیش از میلاد
زادگاه
انشان، پارس
مرگ
529 پیش از میلاد
محل درگذشت
سیردریا
آرامگاه
پاسارگاد
پیش از
کمبوجیه دوم
پس از
کمبوجیه یکم
همسر
کاساندان
دودمان
هخامنشیان
پدر
کمبوجیه یکم
مادر
ماندانا
فرزندان
بردیا
آتوسا
آرتیستون
رکسانا
