نگاه ساکت باران به روی صورتم دزدانه می خندد

ولی باران نمی داند که من دریایی از دردم

به ظاهر گرچه می خندم

ولی اندر سکوتی تلخ می گریم

تقدیم به او که وجودش بهانه ی بودن من است