من که می دانم شبی عمرم به پایان میرسد.

نوبت خاموشی من چه سهل وآسان می رسد.

من که می دانم به دنیا اعتباری بیش نیست.

بین مرگ زندگی قول و قراری بیش نیست.

پس چرا خندان نباشم

پس چرا

پس چرا

من که می دانم اجل ناخواسته از راه می رسد.

سر زده می آیدو فراری بیش نیست.

پس چرا خندان نباشم.

پس چرا عاشق نباشم

پس چرا ...........